Politika “spaljene zemlje” u istočnoj Africi i genocid u jugozapadnoj Africi bili su samo vrh ledenog brega “civilizacijske misije”. Rafael Lemkin, koji je skovao termin genocid, u svojim spisima se poziva na slučaj jugozapadne Afrike kao rani primer. Hana Arent je u „Poreklo totalitarizma“ primetila da su nemački kolonijalizam i antropologija opsednuta arijevskom superiornošću „od Darvina do Hitlera“ bili kolevka mentalnog sklopa, koji je kulminirao nekoliko decenija kasnije u Holokaustu.
Carska Nemačka je kasnila u evropskoj trci za kolonije i borbi za Afriku. Ali sustizanje, otimanje zemlje između 1884. i 1900. uzdiglo je Nemačko carstvo u ligu kolonijalnih imperija u to vreme.

Jugozapadna Afrika, Kamerun i Togo su 1884. godine eufemistički proglašeni za posede pod zaštitom Nemačke, zatim istočna Afrika 1886. i širok spektar ostrva u Južnom moru do kraja 19. veka. Zakup kineskog zaliva Jiaozhou/Kiautschou je dodat „zbirci” 1899. godine.

„Deutschland uber alles“

Nemačko učešće u kineskom bokserskom ratu na prelomu veka otkrilo je dominantan način razmišljanja i signaliziralo ambiciju Nemačke da igra vodeću ulogu među imperijalnim silama. Vođen je sa nesputanom brutalnošću i našao je svoj izraz u zloglasnom i rasističkom Hunnenrede (hunski govor) cara Vilhelma II kada se obraćao vojnicima poslatim u Kinu 27. jula 1900. u Bremerhavenu:

„Ako naiđete na neprijatelja, on će biti poražen! Neće biti dat! Zarobljenici neće biti uzeti! Ko god padne u vaše ruke biće oduzet… … neka vam se u Kini afirmiše ime Nemac, da se u Kini potvrdi ime Nemac! Nijedan Kinez se više nikada neće usuditi da popreko pogleda Nemca“.

Ovo je zadalo temu za brojne naknadne “kaznene ekspedicije” protiv domorodaca koji su se opirali nemačkoj “zaštiti”

Wikimedia

Kao što brojke govore, tokom čitavog kolonijalnog perioda od 30 godina od 1884. do početka Prvog svetskog rata 1914. godine, broj Nemaca u kolonijama u bilo kom trenutku ostao je – čak i u periodima vrhunca kada su vojnici bili raspoređeni – manji od 50.000 . Ali daleko više od milion kolonizovanih ljudi platilo je svojim životima u direktnim oblicima ratovanja vođenim na teritorijama. Telesno kažnjavanje i pogubljenja, seksualno zlostavljanje i prinudni rad bili su svakodnevni raspored dana. Nilpferdpeitsche (bič nilskog konja) je bio široko povezan sa nemačkom vladavinom na zapadnoafričkim teritorijama.

„Gubitak pamćenja“ bio je u središtu formiranja nacionalnog identiteta od rođenja takozvane nacionalne države. Kao što je Ernest Renan već primetio na predavanju na Sorboni 11. marta 1882:

Ali dok se demencija čini nepovratnom, kolonijalna amnezija nije

Kontinuirane kampanje podizanja svesti ostavile su traga u bivšim carstvima. U Nemačkoj su uočljivi putokazi ka „dekolonijalnom zaokretu“. Napraviose prodor u javnu sferu, bilo da se radi o bilateralnim nemačko-namibijskim pregovorima o genocidu u Jugozapadnoj Africi, kontroverznom Humbolt forumu, ili restituciji ljudskih ostataka i opljačkanih kulturnih artefakata.

Podnošenjem onih “gore”, pristajete na njihov tretman, složili ste se

Neumorni napori lokalnih postkolonijalnih inicijativa, uključujući rastuću ulogu Afro Nemaca u kampanji za preimenovanje javnih prostora i preispitivanje drugih oblika kolonijalnog sećanja, rasizma i diskriminacije, ipak su napravili trajne prodore u svakodnevni život. Ove, kao i linije odbrane kolonijalne apologetike, uključene su knjigu, koja se proteže od prvih nemačkih umešanosti u trgovinu robljem do sadašnjih bitaka oko moći definicije.

African arguments/ By Henning Melber
Simptom/M.P.