Litice na kojima se nalazi Vejv hil potiču od masivnih glečera koji su prekrivali područje Njujorka. Hadson,
nekada veoma nepristupačna reka koja se nije koristila za navodnjavanje zbog konfiguracije terena,
privlačila je prve stanovnike Indijance, koji su tu dolazili u lov.
<
Foto Wave Hill Garden
Pre šest hiljada godina, američki starosedeoci iz plemena Lenapi sakupljali su školjke, lovili ribu i divljač,
a reku „koja teče u oba pravca“ kako su nazivali Hadson, čija se voda i danas meša sa vodom okeana,
poštovali kao veliko bogatstvo.
Kada su na ovo područje posle 1600. godine pristigli prvi osvajači iz Evrope – iz Nizozemske, starosedeoci
su već gajili kukuruz, mahunarke i tikve. Evropski osvajači su, kao što istorija beleži, doneli sa sobom i
probleme za domorodačko stanovništvo sa kojim su pregovarali oko kupovine zemlje, ali i upadali u
konflikte i surovu borbu. Ono što je preostalo od starosedelaca, a da nije stradalo u sukobima i od
evropskih zaraznih bolesti, Vlada Sjedinjenih Država je kasnije preselila i njihovi potomci mogu se sresti u
Oklahomi, vViskonsinu i Kanadi.
U 19. veku, Njujork se suočio sa ogromnim rastom stanovništva. Taj rast praćen je i porastom zaraznih bolesti, tifusa i kolere. Mnogi bogati Njujorčani počeli su da severno od oboda grada traže mesto za beg.
Poznati njujorški advokat Viljem Luis Moris je 1836. godine za svoju suprugu Meri Elizabez Babkok i
njihovo sedmoro dece, kupio 15 hektara zemlje koja je kasnije nazvana Riverdejl. Desetak godina kasnije
porodica se doselila u već izgrađeni deo imanja koji su nazivali Vejv Hil (Wave Hill).
Foto Wave Hill Garden
Otvaranje železničke linije duž obale reke Hadson 1848. godine učinio je ovo područje mnogo
pristupačnijim gradu, pa su počele da niču luksuzne vile, od kojih se neke i danas potpuno očuvane. One
svedoče o mnogim uglednim Njujorčanima koji su u Riverdejlu provodili vreme, a ostalo je zapisano da je
jedan od značajnijih američkih izdavača tog doba, Eplton, bio stanovnik Riverdejla. U kući ovog izdavača
boravile su značajne ličnosti nauke i literature, među njima i Mark Tven. Posle Epltona, imanje Vejv Hil u
Riverdejlu kupila je porodica Perkins koja je obnovila postojeće vile i izgradila još jednu.
Foto Wave Hill Garden
Glavna zanimacija Džordža Perkinsa bilo je uređenje vrtova, zbog čega je na imanje doveo slavnog
„pejzažnog vrtlara“, kako se tada nazivao dizajner vrtova. Pažljivim praćenjem „prirodnih puteva“ biljaka,
ukrštanjem retkih vrsta drveća sa onim koje je tu oduvek raslo, pravljenjem zelenih oaza koje
premrežavaju staze za šetnju i užitak u prirodi, Perkins je stvorio jedinstven prostor koji se na kraju
prostirao na sedamsto hektara šume, livada, baštica, cvetnih leja, retkih biljnih vrsta i unikatnog vrtnog
dizajna.
Danas je Vejv Hill izletište na koje turisti mnogo ne zalaze. Ponekad se čini da je to jedna od najbolje
čuvanih njujorških tajni. Osim spektakularnog pogleda na reku i hektare i hektare svih nijansi zelene, tu
su i dve vile – Vejv Hil i Glindor. One daju specifičan karakter čitavom izletištu.
Foto Wave Hill Garden
Tu se održavaju edukativni programi, izložbe, a posetioci se upoznaju sa nasleđem ovog kraja. Ovo je takođe i savršena
scenografija za venčanje, proslave i druga okupljanja.
Kad dođete u posetu ovde, ne znate gde biste pre pogledali, na koju stranu krenuli. Sa svih strana vas
poziva neobična zelena družina, tišina i mir koji vladaju ovim mestom čine da zaboravite da ste na korak
od grada „koji nikad ne spava“ i kad pomislite da ćete samo još ovaj delić bašte pogledati, neka nova
kreacija koja se pojavi, prosto vas mami da nastavite.
Foto Wave Hill Garden
Divne kamene klupe, jezerca, staze, cveće svih boja pozivaju na još otkrivanja, ne samo biljnog sveta već i tog posebnog osećaja na koji zaboravljamo živeći u
užurbanim gradskim sredinama. Da li ćete u potragu za nekom kućicom kroz šumu ili će iz nekog žbunja
pogled odjednom osvojiti vila Vejv hil čiji elegantni restoran mami da zaboravite i vreme u kome živimo i
sve brige ovog sveta, dok Hadson i dalje „teče u oba pravca“.
Foto History morrisera
I jedna mala tajna za kraj: kao i u mnogim restoranima u Njujorku, čisto iz navike, i ovde će vam poslužiti
kafu u kartonskoj čaši i to u nekoj vrsti self-servisa, ali ako, kao potpisnica ovih redova, insistirate da je
mesto suviše elegantno za karton i samouslugu, takođe elegantno obučeno osoblje doneće za vaš sto
najukusniji kapućino u pravoj šolji.
Simptom/Suzana Spasić